Πώς περιγράφει ένας πάσχον την εμπειρία του με τον εθισμό στο διαδίκτυο.
Όταν η σύνδεση στο διαδίκτυο παρουσίασε πρόβλημα, κατάλαβε ο Γίαννης την εξάρτηση του - και τις χαμένες φιλίες. Εθισμένος στο διαδικτυακό παιχνίδι μας περιγράφει πως μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο, πως άλλαξε ο ίδιος από τον εθισμό και τελικά πως μπόρεσε να νικήσει…
Αυτο το κενό στο κεφάλι του, στο δωμάτιό του, απλά παντού, τον τρελενει. Ο Γίαννης (όλα τα ονόματα έχουν τροποποιηθεί) περπατάει στο δωμάτιο, μετά κάθεται, ξανασηκώνεται, δεν βρίσκει ησυχία. Τελικά δεν μπορεί χωρίς.
Κάθε λίγο κοιτάει το κινητό του. Κανένας δεν τον πήρε τηλέφωνο ή του έγραψε μήνυμα. Ε, φυσικά αφού τελικά οι φίλοι του απομακρύνθηκαν. Πόσο άραγε θα διαρκέσει ακόμα μέχρι να ξαναλειτουργήσει στο ίντερνετ; Και πως θα τα καταφέρει ο Γίαννης να περάσει μια βδομάδα χωρίς αυτό το παιχνίδι; "Αυτή η αίσθηση να μην έχεις κάτι να κάνεις, να ασχοληθείς, είναι τραγική. Σε πλακώνει κυριολεκτικά", λέει ο σήμερα 20χρονος. Τώρα το αναγνωρίζει και ο ίδιος - είναι εθισμένος. Εθισμένος με ένα παιχνίδι Η/Υ. Εθισμένος στο «World of Warcraft » (WoW).
Η αρχή: Ουσιαστικά ξεκινούν όλα πολύ αθώα. Ο Γίαννης, που κατοικεί σε μια γερμανική επαρχία, αγοράζει ένα παιχνίδι για τον Η/Υ και αρχίζει στο σπίτι του να παίζεις. Στην αρχή δεν είναι και τόσο ενδιαφέρον διότι πρέπει να φτάσει πρώτα σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο για να το διασκεδάσει. Αύτο απαιτεί μεν χρόνο, αλλά δεν πειράζει. Μερικά πραγματα έχουν προτεραιότητα απέναντι στους φίλους. Ο κόσμος τον PC τον απορροφά ολοσχερώς, ανακαλύπτει όλο καίνουργια πράγματα. Όσο περισσότερο παίζει, τόσο πιο ισχυρή γίνεται η φιγούρα του - και τόσο περισσότερα πράγματα μπορεί ο Γιάννης ξαφνικά να κάνει μέσα στο παιχνίδι. Είναι ενθουσιασμένος με το τι μπορεί εδω να πετύχει. Ποιον νοιάζει ότι η φίλη του παίρνει πάλι τηλέφωνο και το ρωτάει εάν θέλει να πάει μαζί της στον κινηματογράφο. Αυτή τη στιγμή δεν μπορεί, επειδή χρειάζεται αυτό το συγκεκριμένο όπλο για να γίνει καλύτερος.
Νέοι φίλοι: Σύντομα τα καταφέρνει ο Γίαννης σε αυτό το παιχνίδι καλά, το μαθαίνει και έρχονται και οι πρώτες επιτυχίες. Δυστυχώς όμως ξεχνάει τους φίλους του, με τους οποίους είχε κανονίσει να πάνε για μπάνιο - αλλά τι θέλουν αυτοί πάλι και γκρινιάζουν; Στον κόσμο του «World of Warcraft» βρίσκει ο Γίαννης νέους φίλους, με τους οποίους δίνει κάθε βράδυ ραντεβού για να σκοτώσουν ένα καινούριο τέρας μέσα στη σπηλιά. «Αυτοί οι φίλοι δεν σε εγκαταλείπουν, γιατι μόνο μάζι είναι δυνατοί και μπορούν να πετύχουν κάτι.», εξηγεί ο Γίαννης. «Είχα την αίσθηση, πως αυτοί οι άνθρωποι είναι η οικογένειά μου και πως είμαι για εκείνους σημαντικός», λέει. Κοινές μάχες, κοινές επιτυχίες - «αυτο μου δίνει την αίσθηση πως είμαι πανίσχυρος και προπάντων όχι μόνος».
Ένα χρόνο στο διαδίκτυο: «Οι φίλοι μου θεωρούσαν πως έχανα την πραγματικότητα από τα μάτια, αλλά τότε σκεφτόμουνα πως οι άλλοι ήτανε θυμωμένοι, επειδή δεν τους αφιέρωνα πλεόν τόσο χρόνο οσο παλαιότερα.»
Μεταξύ των νέων φίλων είναι και ο Αντρέας, ο oποίος είναι μερικά χρόνια μεγαλύτερος και έχει περισσότερη εμπειρία στο WoW. Ένα βράδυ συνδέεται ο Ανδρέας ως συνεννοημένα στο παιχνίδι. Άλλά εμφανίζεται αυτό το βράδυ μόνο για να πει πως χρειάζεται λίγο χρόνο ακόμη και πως θα μπορεί να ξεκινήσει το παιχνίδι σε μισή ώρα. Ο Γιάννης κάθεται και περιμένει μέχρι που ξανασυνδέεται ο συμπαίκτης του: Μόλις τον χώρισε η γυναίκα του, του λέει εν συντομία ο Ανδρέας. Αλλά δεν έχει σημασία, σημαντικό είναι να συνεχίσουν το παιχνίδι.
Οι φίλοι του Γιάννη δεν αδιαφορούν για αυτόν. Ακόμη όχι. «Κάποια στιγμή προσπάθησαν οι φίλοι μου να μου πουν, πως είναι τελείως τρελλό να παίζω τόσο πολύ", λέει ο Γίαννης και: «Έλεγαν πως χάνω την πραγματικότητα μπροστά από τα μάτια μου, αλλά τότε εγώ δεν το έβλεπα έτσι και πίστευα πως οι άλλοι ήτανε θυμωμένοι, επειδή δεν τους αφιέρωνα πλεόν τοσο χρόνο οσο παλαιότερα.» Οι φίλοι του Γιάννη απομακρύνονταν όλο και περισσότερο, γιατί ποτέ δεν είχε χρόνο ή ξέχναγε τα ραντεβού τους, μέχρι που σταμάτησαν όλοι να επικοινωνούν μαζί του. Και στο σχολείο άρχισαν τα πράγματα να πηγαίνουν όλο και χειρότερα. «Δεν έκανα πια τις ασκήσεις μου, δεν διάβασα πια τα μαθήματα και συχνά έπεζα όλη τη νύχτα ώστε το πρωί να μην μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι. Αυτός είχε φυσικά αντίκτυπο και στους βαθμούς μου.» Σήμερα το μετανιώνει ο Γίαννης που δεν προσπάθησε περισσότερο για το σχολείο.
Κάθε τόσο προσπαθούσαν οι γονείς του να τον αποτρέψουν από το παιχνίδι. Συχνά τσακώνονται, επειδή ο Γίαννης απομονώνεται τελείως απο την οικογενειακή ζωή και βγαίνει πλεόν σπανία από το δωμάτιο του - εγκαταλείπει τον Η/Υ μόνο για να ετοιμάσει κάτι να φάει.
Όταν το Διαδύκτιο παθαίνει βλάβη - που ειναι ο πραγματικός κόσμος; Ένα χρόνο ζει κατεξοχήν για το παιχνίδι στον Η/Υ. Μέχρι την ημέρα που παθαίνει ξαφνικά το διαδίκτυο τη βλάβη - για μια ολόκληρη βδομάδα. «Αρχικά με έπιασε πραγματικά πανικός, αφού είχα ραντεβού στον κόσμο του WoW και δεν ήθελα τους φίλους μου εκεί να τους εγκαταλείψω», θυμάται ο Γίαννης. Ξαφνικά αισθάνθηκε το κενό. Στην πραγματική ζωή οι φίλοι χάθηκαν, η κοπέλα του έφυγε, οι γονείς δεν είναι πρόθυμοι να το δεχθούν πάλι στην οικογενειακή ζωή μόνο και μόνο επειδή δεν λειτουργεί το Ίντερνετ. Και στο σχολείο δεν τα καταφέρνει να ενσωματωθεί πάλι και να προχωρήσει μαζί με τους άλλους - έλειψε πολύ και διάβαζε πολύ λίγο για να τα καταφέρει. «Έχεις την αίσθηση σα να στέκεσαι μπροστά από το τίποτα - ένα βουνό από θρύψαλα, γιατί μέχρι τώρα ζούσες στον εικονικό κόσμο μια χαρά. Ο πραγματικός κόσμος σου φαίνεται ξαφνικά εξωπραγματικός και δεν μπορείς πια να ανταποκριθείς.»
Ο Γίαννης προσπαθεί να ξαναεπικοινωνήσει με τους φίλους του. «Αρχικά φυσικά δεν μου απαντούσε κανείς. Και όταν πετύχαινα κάποιον το τηλέφωνο μου έλεγε πως δεν είχε ούτε χρόνο ούτε όρεξή να κάνει κάτι μαζί μου. Μου έδωσαν σαφώς να καταλάβω πως δεν μπορούσα να τους συμπεριφέρομαι ετσι και να μπω πάλι απλά στην παρέα, μόνο επειδή το «World of Warcraft» παροδικά δεν ήτανε διαθέσιμο.» Ο Γιάννης έπρεπε να κάνει την εμπειρία της απόρριψης.
Ακόμα και οι νύχτες φαίνεται να είναι μεγαλύτερες. Ο Γίαννης δεν μπορεί να κοιμηθεί, αλλά δεν θέλει και να μείνει ξύπνιος. Μπορεί μόνο με δυσκολία να απασχοληθεί.
Μόνο η ισχύς μετράει - ποιος ειναι πραγματικά ο εικονικός κόσμος: Όταν μετά από μία εβδομάδα επανήλθε η λειτουργία του Internet πρέπει να διαπιστώσει πως και οι φίλοι απο το «World of Warcraft» δεν θέλουν πλεόν να παίξουν μαζί του, αφού η φιγούρα του έχει χάσει δύναμη. «Ωραίοι φίλοι. Έπρεπε να διαπιστώσω, πως ενδιαφέρονταν μόνο για τη δύναμη της φιγούρας μου στο παιχνίδι, και πως θα επωφεληθούν από αυτήν.» Ο Γίαννης αρχίζει να καταλαβαίνει πως ο εικονικός κόσμος δεν είναι καλύτερος από τον πραγματικό, απεναντίας - εδώ παίζει ρολό μόνο η δύναμη και όχι η φιλία.
Αρχίζει να ξεχνάει το «World of Warcraft». Οι παλιοί του φίλοι του συγχωρούν την παρέκκλιση στον φανταστικό κόσμο και στην οικογενειακή ζωή ενσωματώνεται πάλι. «Φυσικά σκεφτόμουνα κάθε τόσο το παιχνίδι και αναπωλούσα τις εποχές που ήμουνα ισχυρός και ανήκα στην ομάδα που είχε επιτυχίες, αλλά όλο και περισσότερο αντιλαμβανόμουν πως η ισχύς που έχω στο παιχνίδι δεν μπορεί να με γλιτώσει απο τα πραγματικά προβλήματα», λέει ο Γιάννης. Αισθάνεται πως δεν το χρειάζεται το παιχνίδι για να είναι ευτυχισμένος, να αισθάνεται πως το κατανοούν.
«Πήρα το μάθημά μου», λέει ο Γιάννης. Διαπίστωσε πως ο εθισμός στο διαδίκτυο δεν είναι μια εφεύρεση των ΜΜΕ αλλά πραγματικότητα. Το καλοκαίρι μετά «τη χρονιά του παιχνιδιού (1988)» πήρε, με ένα χρόνο καθυστέρηση, το απολυτήριο Λυκείου. Βγαίνει πάλι συχνά με τους φίλους του και απέκτησε και καινούργια κοπέλα.
Όμως η διακοπή μιας κατάστασης, όπως στην προηγούμενη πραγματική περιγραφή, δεν είναι πάντα τόσο εύκολη και απαιτεί τις περισσότερες φορές την συμβουλή και συμμετοχή ειδικών σε ατομικό και οικογενειακό επίπεδο.
